میتراود مهتاب می درخشد شب تاب نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک غم این خفته چند خواب در چشم ترم می شکند نگران با من استاده سحر صبح می خواهد از من کز مبارک دم او اورم این قوم به جان باخته را بلکه خبر در جگر لیکن خاری از ره این سفرم می شکند نازک ارای تن ساق گلی که به جانش کشتم و به جان دادمش اب ای دریغا به برم می شکند دست ها می سایم تا دری بگشایم بر عبث می پایم که به در کس اید درو دیوار به هم ریخته شان بر سرم می شکند می تراود مهتاب می درخشد شب تاب مانده پای ابله از راه دراز بر دم دهکده مردی تنها کوله بارش بر دوش دست او بر در می گوید با خود غم این خفته ی چند خواب در چشم ترم می شکند
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
