من انم که هرکس یادگاری از درد بر دلم گزارد و رفت

من انم که هرچه زجرم دادند کینه شان را به دل نگرفتم

من انم که از دل مینویسم اما انگار کسی دل ندارد که حرفم را بداند

من گمشده ایی در غربت یاد ها هستم

من انم که به هرکس محبت کردم از پشت به من خنجر زد

انم که سینه اش غمها برای گفتن دارد .من انم که در این دنیا بی ادعاست

من انم که به سادگی یک پلک زدن فراموش میشوم

دنیای من با این همه گفتار سپیدتر از برف است چون اگر کسی را نداشته باشم خدارا دارم و اوست یار واقعیه من

من انم که حتی نزدیکانم مرا به این نام نمیشناسند

من انم که ناشناس بودن را دوست دارد

باز می خواهی بدانی من کیستم

به راستی من کیستم...................

نوشته شده در دوشنبه 90/3/2ساعت 3:48 عصر توسط مری پنبه نظرات ( ) |